TGV Atlantique (TGV-A) to klasa pociągów dużych prędkości wykorzystywanych we Francji przez SNCF; zostały zbudowane przez Alstom w latach 1988–1992 i były drugą generacją pociągów TGV, nawiązując do TGV Sud-Est.
Na otwarcie LGV Atlantique zbudowano 105 bi-prądowych zestawów o numerach 301-405. Oddanie do użytku rozpoczęło się w 1989 roku. Mają one 237,5 m długości i 2,904 m szerokości. Ważą 444 tony (437 ton; 489 ton) i składają się z dwóch samochodów o dużej mocy i dziesięciu wagonów o łącznej liczbie 485 miejsc. Zostały one zbudowane dla maksymalnej prędkości 300 km / h (186 mil / h) o łącznej mocy 8800 kW (11 801 KM) przy 25 kV.
Zmodyfikowana jednostka 325 ustanowiła światowy rekord prędkości w 1990 roku na nowym LGV przed jego otwarciem. Wprowadzono modyfikacje, takie jak poprawiona aerodynamika, większe koła i lepsze hamowanie, aby umożliwić jazdę próbną z prędkością ponad 500 km / h (311 mph). Zestaw został zredukowany do dwóch samochodów elektrycznych i trzech wagonów, aby poprawić stosunek mocy do masy, o wadze 250 ton (246 ton długich; 276 ton krótkich). Trzy wózki, w tym wózek prętowy na środku, to minimalna możliwa konfiguracja ze względu na sposób połączenia zestawów. [Potrzebne źródło]
Rekord świata TGV Atlantique został pobity 3 kwietnia 2007 r. Przez TGV POS ustawiony na LGV Est, który osiągnął maksymalną prędkość 574,8 km / h (357,2 mil na godzinę).